"Zofia Kozarynowa, pseud. T. Brudzewski, Krystyna Jaworska, Rebajlo, (ur. 20 listopada 1890 w Warszawie, zm. 17 kwietnia 1992) – polska pisarka i publicystka.
Przed 1939 publikowala powiesci pod pseudonimem Tadeusz Brudzewski, glownie w wydawnictwie Gebethnera i Wolffa. Tworczosc Kozarynowej z tego okresu zdradza wplywy ideologii endeckiej. Ukazaly sie m.in. Walka z cieniem (1924), Dzwon na trwoge (1926), Zatrute zrodlo (1927), Plomien na wietrze (1929), Cyklon (1931). Wiele nowel i opowiadan oglosila na lamach "Rzeczypospolitej", "Kuriera Warszawskiego" i "Warszawianki".
Na emigracji skoncentrowala sie na dzialalnosci publicystycznej. Wspolpracowala z "Wiadomosciami Polskimi" w Mannheim, "Tygodniem Polskim" (Londyn), "Zeszytami Literackimi" (Paryz). W "Wiadomosciach Polskich" publikowala takze poezje; w "Tygodniu Polskim" prowadzila rubryke "Na szerokim swiecie" (pod pseudonimem Rebajlo). Utrzymywala kontakt z Muzeum Literatury w Warszawie. Byla autorka utworow dla dzieci (O braciach klotnikach i wesolej Basi, 1955; Krol poezji: opowiesc o panu Adamie, 1956) i przekladow (m.in. A. Cojazzi Pier Giorgio Frassati, 1936; I. Silone Wybor towarzyszy, 1964; M. Winowska Prawdziwe oblicze ojca Pio, 1965). W 1982 w Londynie opublikowala tom wspomnien Sto lat, w ktorym zawarla wlasne obserwacje z zycia kilku pokolen polskiej inteligencji.
Ostatnie lata zycia spedzila w domu spokojnej starosci w Laxton Hall w Anglii, kontynuujac dzialalnosc publicystyczna jeszcze po ukonczeniu 100 lat. Zmarla w wieku 102 lat".