Juliusz Slowacki (1809-1849) - poeta, dramaturg i epistolograf. Urodzil sie w Krzemiencu, pochodzil z inteligenckiej rodziny, jego ojciec, Euzebiusz, byl profesorem literatury w Liceum Krzemienieckim i Cesarskim Uniwersytecie Wilenskim, zas matka, Salomea z Januszewskich, osoba o duzej kulturze literackiej i osobistej.
Slowacki to jeden z najwybitniejszych tworcow polskiego romantyzmu, obok Mickiewicza i Krasinskiego, jest uznawany za jednego z wieszczow narodowych. W tworczosci swojej podejmowal tematy walki narodowo-wyzwolenczej, egzystencjalne rozterki i refleksje czlowieka uwiklanego w machine historii.
Zmarl 3 kwietnia 1849 r. w Paryzu. W 1927 r. sprowadzono prochy poety do kraju, spoczal w krypcie na Wawelu, obok Adama Mickiewicza. Tworczosc Juliusza Slowackiego jest bardzo roznorodna i nie da sie jej sklasyfikowac jako jednego modelu literackiego. Jego liryki przechodza kilka etapow, w trakcie ktorych dokonuje sie ewolucja od sentymentalizmu, przez romantyczny bajronizm, az po rewolucyjny romantyzm, skupiony na tematyce narodowej i patriotycznej, a pod koniec zycia genezyjski mistycyzm.