"Bogumil Korzynski, absolwent Uniwersytetu Medycznego w Wilnie, rozpoczyna prace na oddziale chorob wewnetrznych warszawskiego Szpitala im. Dzieciatka Jezus. Jest rok 1850. Siedem lat wczesniej swiat odrzuca Horacego Wellsa i jego eter, doprowadzajac nieszczesnego wynalazce do szalenstwa i samobojczej smierci.Szpital polowy XIX wieku wciaz splywa ropa, krwia i brudem, a najlepszym chirurgiem jest ten, ktory potrafi w jak najkrotszym czasie wykonac operacje i nie zabic przy tym pacjenta.W powiesci prawdziwe odkrycia swiatowej medycyny przeplataja sie z osobista historia rodzinna bohaterow, co pokazuje trudnosci, przed jakimi stawali polscy lekarze na przelomie XIX i XX wieku: brak panstwowosci, zsylki, obowiazek nauki w jezyku rosyjskim, kontrole wladz w szpitalach, brak mozliwosci studiowania medycyny przez kobiety, niechec nobliwej kadry medycznej do nowinek – znieczulenia, tracheotomii, walki z goraczka pologowa, szczepien przeciwko ospie, wykorzystywania stetoskopu czy koniecznosci organizacji opieki pielegniarskiej w szpitalach.Bogumil pragnie zostac ginekologiem i tym samym pomoc kobietom takim jak jego zona, ktora kolejny porod niemalze przyplaca zyciem. Jednoczesnie doktor zmaga sie z wlasnymi demonami i przeszloscia, o ktorej zacna rodzina zony nie ma pojecia…"